Hoe vaak heb ik naar mezelf gekeken in de spiegel en gedacht: dit moet afgelopen zijn? Talloze keren. Als ik had geturfd zou je gedacht hebben dat ik als gevangene de dagen turfde dat ik vastzat. Elke keer nam ik mezelf van alles voor, van meer bewegen tot radicale ideeën over eten, tot het moment dat ik bij elk nieuw gebakje ook dacht: dit tompoesje gaat echt het verschil niet maken.
In mijn eerste blog had ik het over mijn deinende buik, mijn gewicht en mijn BMI. Allemaal factoren die al jaren rode vlaggen zijn geweest die ik wel heb gezien, maar uiteindelijk stelselmatig heb genegeerd. Nu negeer ik ze niet. Waarom niet? Is het wilskracht en wat is dat dan, wilskracht?
De definitie van wilskracht is het vermogen om je aandacht, emoties en verlangens te beheersen. Mooie definitie, maar waar komt dat vermogen vandaan? Dat kan naar mijn idee alleen van binnenuit komen. Niemand kan jou vermogen geven. Daarom heeft het ook nooit geholpen dat mijn vrouw of wie dan ook dingen zei als: ‘Als je zo doorgaat, dan…’, ‘Eet je nou alweer…’, ‘Neem dan een appel in plaats van…’ enzovoort. Sterker nog, bij mij nam daardoor de weerstand alleen maar toe.
Eerder hebben ook de rode vlaggen niet geleid tot een externe katalysator. Nu is dat ook niet gebeurd. Het moet dus echt van binnenuit komen. Is er een haakje te vinden? Al kwam alleen dat haakje al van buitenaf. Een tv-programma? Een verhaal van een collega? Een artikel, boek of podcast? Allemaal niet.
“Neem dan een appel in plaats van… enzovoort. Sterker nog, bij mij nam daardoor de weerstand alleen maar toe.”
Is het dan de intrinsieke motivatie die maakt dat de wilskracht er is? Ik ga op zoek en vind een website (https://www.addbusinesspoint.nl/12-tips-intrinsieke-motivatie/) waarop twaalf tips staan die de intrinsieke motivatie moeten aanwakkeren. Tip 3 (Ontdoe jezelf van onnodige gewoonten – vrijdagmiddag geen whisky meer), tip 4 (Blijf altijd leren – ik lees boeken over gezond leven) en tip 7 (Neem regelmatig een pauze – bier, bitterballen en Formule 1) pas ik al toe.
Is dit het dan? Alle twaalf tips uitvoeren en dan ben je er? Ik weet het niet, maar als ik de tips zo eens langsga, dan kom ik best een eind als ik die allemaal toepas. Echter, het magische moment in mijzelf dat de wilskracht met een virtueel toverstafje heeft aangezet, kan ik nog niet ontdekken. Misschien is dit wel een filosofische vraag waar nog geen antwoord op te vinden is. Voorlopig houd ik het maar even bij de tips voor de intrinsieke motivatie en die brengen me erop dat ik tip 1 nog niet heb uitgevoerd: Stel hoge, maar realistische doelen. Daar ga ik in mijn volgende blog maar eens tegenaan.
Vorige: Bier, bitterballen en Formule 1 — Volgende: Ambitie: stel een doel