Goed, mijn ambitie heb ik kenbaar gemaakt: Op 1 september 2022 weeg ik 100 kilo. Alles wat eronder zit is natuurlijk meegenomen, maar eerlijkheidshalve heb ik eerder vrees dan dat ik optimisme voel over de haalbaarheid. Tijd voor een tussenstand: hoeveel weeg ik inmiddels en welke maatregelen had ik ook alweer genomen?
Het begin was allesbehalve fraai. Met ruim 114 kilo en een BMI van bijna 33 was ik niet alleen veel te zwaar geworden, ik zat ook in de risicogroep voor allerlei kwalen als hartfalen, diabetes en andere vervelende toestanden die toe te schrijven konden zijn aan gewicht.
Diëten was geen optie, maar een verandering in levensstijl wel, omdat die op lange termijn wel vol te houden is. Wat heb ik tot nu toe allemaal bedacht daarvoor:
- Brood is geen probleem, mits het maar van honderd procent volkorenmeel gemaakt is.
- Kaas kan ik blijven eten, dus ik ga niet over op 20+- of 30+-varianten. Gelukkig maar, want die smaken naar boterhamzakjes.
- Bewerkte vleeswaren komen niet meer op mijn boterham en als het daarom gaat blijft ook mijn vuistje leeg.
- Whisky wordt beperkt tot één glas op vrijdagavond en zaterdagavond, vlak voor het slapengaan.
- Koffie blijf ik drinken (ik drink filterkoffie en die is het gezondst), maar ik drink geen frisdranken meer. In plaats daarvan drink ik veel water, op smaak gebracht met die minivaatwasblokjes die geen geur-, kleur- en smaakstoffen bevatten.
- Een genietmoment is geen probleem (zoals bier en bitterballen tijdens Formule 1), zolang ik me er bewust van ben en deze momenten tot een minimum beperk.
Dit zijn zes maatregelen/beslissingen die op zichzelf niet groots zijn. Dat is ook het mooie ervan, want ondanks dat ik heel tevreden ben over deze punten, merk ik er in het dagelijks leven niet veel van in de zin dat ik niet met hoger rondloop, niet al mijn eten hoef af te wegen en niet jaloers naar anderen hoef te kijken als zij wel een bitterbal naar binnen proppen.
“…maar het idee met zes pakken suiker minder rond te lopen staat me wel aan.”
Wat heeft me dit opgeleverd? Drie punten. Het eerste is natuurlijk mijn gewicht. Dat is nu ik dit schrijf gedaald van ruim 14 kilo naar… 108,7 kilo. Afgerond ben ik dus zes kilo kwijt. Het is te weinig om als een jong veulen in de wei te kunnen dartelen (ik zou het gras vernaggelen), maar het idee met zes pakken suiker minder rond te lopen staat me wel aan.
Het tweede is dat collega’s het gaan zien. Ik krijg positieve opmerkingen en complimenten (ook een vijftiger is daar gevoelig voor) en het laatste punt is dat ik het nu ook zelf ga zien in de spiegel. De eerste kilo’s verdwenen wel volgens de weegschaal, maar de spiegel dacht er naar mijn idee anders over. Nu ziet de spiegel het gelukkig ook en mijn riemen moeten inmiddels een gaatje strakker.
Na een paar weken ben ik erg tevreden over het resultaat. Het is nog niet genoeg, dus ik broed op de volgende maatregelen. Daar houd ik je natuurlijk van op de hoogte in mijn komende blogs.
Vorige: Ambitie: stel een doel — Volgende: Uiteten? Welke salade wordt het?