Het is vrijdagmiddag. Ik kom van mijn werk en voordat ik op de bank plof van een weekje lesgeven, ingeleverd werk beoordelen, examens afnemen en vergaderingen bijwonen, schenk ik mezelf een lekker glas whisky in. Ik ben liefhebber. Mijn favorieten zijn de Amerikaanse bourbons en de schotse single malt whisky’s en dan met name de op turf gestookte Islay-varianten. De distilleerderij waar ik echt fan van ben is Lagavulin. Tot zo ver voor mijn medeliefhebbers van deze goddelijke drank.
Die vrijdagmiddag en daarna de avond is een van mijn favoriete drinkmomenten. Nadat we gegeten hebben, schenk ik mezelf nog een glas in. Zo glij ik met een lichte roes het weekend in. Hoe mooi kan het leven zijn? Tot het moment dat ik besef dat ik een beetje trek krijg. Dat gebeurt me altijd: na twee drie glazen krijg ik lekkere trek. Stukje kaas, stukje worst, bakje chips (lees: de zak moet leeg) en zelfs de zoetigheid is niet veilig.
Wat ik in een week zorgvuldig aan gewicht ben kwijtgeraakt, zit er in een tot twee avonden weer helemaal aangeplakt.
Kluizenaar
Wat ik in een week zorgvuldig aan gewicht ben kwijtgeraakt, zit er in een tot twee avonden weer helemaal aangeplakt. Als ik mijn ambitie wil behalen, waar ik overigens nog niets over heb gezegd, dus dat komt in een volgend blog, moet dit anders. De suggestie van een collega om een alcoholloze maand in te lassen lijkt een goed idee, maar ik denk ook terug aan de diverse dry-january-momenten die ik zonder uitzondering tot maximaal drie weken heb teruggebracht.
Ik wil ook geen kluizenaar worden, want ik weet: op termijn is dat niet vol te houden. Ik gun mezelf dus wel mijn glas whisky, maar ja, hoe zorg ik ervoor dat het niet gepaard gaat met lekkere-trek-schranspartijtjes?
Na wat peinzen en denken kom ik tot het volgende. Ik kan een whisky’tje nemen, maar dan alleen aan het eind van de avond, vlak voor het slapengaan. Dat heeft twee voordelen. Voordat ik trek krijg lig ik in mijn mandje en toch kan ik genieten van een goed glas levenswater. Het enige is dat ik mezelf moet aanwennen is om op vrijdagmiddag ander gedrag te vertonen. Dat zal nog niet meevallen, want ik doe dit al jaren. En toch denk ik dat het gaat lukken. Hoe? Dat komt in mijn volgende blog terug.