The proof of te pudding is eating it zeggen ze zo mooi in het Engels. Dat geldt zeker als je de eerste versie waarvan je vindt dat ‘ie klaar is, laat lezen aan proeflezers. Bij mijn eerste kinderboek Justin en de boom van oorsprong vond ik dat al eng, maar nu vind ik het nog enger.
De reden daarvan is dezelfde als je weleens hebt met films of andere boeken, namelijk dat een tweede deel niet zo leuk of goed is als een eerste deel. Dat is nu precies waar ik een beetje bang voor ben.
Natuurlijk heb ik hard en met heel veel plezier aan de opvolger gewerkt. Soms heb ik geworsteld met het plot (dat is hoe gaat het eindigen) en soms ook met de lengte van het verhaal, maar alles bij elkaar ben ik heel tevreden met het eindresultaat.
Sommige proeflezers vinden het spannender dan het eerste deel
Er zitten spannende stukken in. Je leert Justin beter kennen en je komt vooral meer te weten over zijn achtergrond. Ook kom je meer te weten over het boek Uitvalspreuken dat Justin in het eerste deel op zolder vond. Je weet aan het einde van dit verhaal waarom dat boek daar stond en van wie het was.
Er komt een nieuw meisje in het verhaal voor. Haar naam is Naomi en ze zit bij Justin in de klas. Marinda is jaloers op haar, omdat Naomi en Justin het heel goed met elkaar kunnen vinden. Hoe gaat dat eindigen?
Er zitten dus weer veel verhaallijnen in om naar uit te kijken. Sommige proeflezers hebben al verteld dat ze dit deel spannender vinden dan het eerste en dat ze het misschien ook wel beter vinden. Ik weet niet of je weet hoe het is om op wolken te lopen, maar ik weet dat inmiddels wel.
Al met al is wel duidelijk dat de Engelsen gelijk hebben: The proof of the book is reading it.