Volwassen worden

Marcel schrijft een kinderboek – Aflevering 10: Volwassen worden

 

Er zijn vele manieren om volwassen te worden. De makkelijkste is gewoon wachten totdat je ouder wordt. Op een goed moment word je op een ochtend wakker en mag je vanaf die dag alles wat je gisteren nog niet mocht. Mijn word-een-volwassen-schrijver-traject is meer dan slechts een virtuele lijn passeren en dan denken dat je er bent. De virtuele lijn ben ik over, maar nu sta ik in de wereld van de grotemensenschrijvers. Ik voel me weer een jochie dat verwonderd om zich heen kijkt wat er allemaal bij komt kijken om als een gewaardeerd lid door de commune te bewegen.

Allereerst natuurlijk het commentaar van mijn redacteur. Daar heb ik al eerder over geschreven, maar het is het vermelden nogmaals waard, omdat het redactiewerk een belangrijk onderdeel is in de kwaliteitsslag die je maakt met je verhaal.

Volwassen schrijvers zullen naar mij kijken met een meewarige blik

Dan het herschrijven. Tjonge, wat een werk is dat. Volwassen schrijvers zullen naar mij kijken met een meewarige blik van ‘Ach, kijk nou, voor het eerst een herschrijfronde. Aandoenlijk gewoon hoe hij zit te ploeteren. Als hij denkt dat met meer ervaring het ploeteren afneemt, dan heeft hij het mooi mis.’ Vervolgens lachen ze zich suf.

Nou, ik lach me helemaal niet suf. Nadenken over bepaalde woordjes, beschrijvingen vervangen door dialogen, de ontwikkeling van de hoofdpersoon, kill your darlings, show don’t tell, herhalingen eruit, losse eindjes aan elkaar knopen, onbegrijpelijke passages herschrijven… Moet ik nog even doorgaan?

Aan de andere kant, met elke stap die ik neem, ben ik er van overtuigd dat mij verhaal aan kwaliteit wint. Elke opmerking snijdt hout. Dat wil niet zeggen dat ik alles voetstoots overneem, maar dat ik bewust en met een achterliggende reden besluit om iets wel of juist niet te veranderen.

Dat volwassen worden valt nog niet mee. Ik weet nu dat alleen een verhaal schrijven, al is het een heel boek, je nog geen ambachtelijk schrijver maakt, dat word je pas als je alles doorlopen hebt. In die zin heb ik pas mijn eerste stapjes gezet naar mijn volwassenheid.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *