Mijn karretje voor mij uit duwend, loop ik door de supermarkt. Ik stop bij de lange vitrine met vleeswaren. Beschouwd van een afstand is de keuze talrijk. Meewarig scan ik van links naar rechts wat ik voorlopig allemaal niet meer kopen zal. Zelfs de rosbief, welbeschouwd mager vleeswaar dat nog best wel kan, laat ik links liggen. Soms is in het klein radicaal met iets stoppen geen grote opoffering, besluit ik. Ik draai me om en drentel naar de vitrine met humus-achtige smeersels.
Kikkererwtenspread
Mijn dochter is vegetariër, dus ik ben niet onbekend met de kikkererwtenspread. Ik heb haar favoriete naturelvariant weleens geprobeerd, maar ik werd er nu niet direct warm van. Zij combineert deze met plakjes komkommer, paprika of tomaat, maar ik zie mezelf niet elke ochtend mijn boterham pimpen met groene en rode groenten.
Alsof ik verwacht dat de halve supermarkt mij medelijdend aan zou kijken dat deze net iets te dikke man zo aandoenlijk een bakje gegrilde-groentespread in zijn karretje legt.
Ik tuur door de glazen deuren en zie allerlei smaakvarianten. Mijn oog valt op twee doosjes. De eerste heeft de exotische naam Baba Anoesch. Het is een spread op basis van gegrilde aubergine met een vleugje rode peper. Dat laatste spreekt me wel aan, want dan is het hopelijk niet zo’n laffe en smakeloze bende als die humus naturel. Ik kijk onwillekeurig even om mij heen. Alsof ik verwacht dat de halve supermarkt mij medelijdend aan zou kijken dat deze net iets te dikke man zo aandoenlijk een bakje gegrilde-groentespread in zijn karretje legt. Niets is minder waar.
Op eigen kracht
Het tweede bakje dat mij opvalt is de Muhammara. Het blijkt een wederom pittig smeersel. Deze keer op basis van paprika, aangevuld met walnoot en granaatappel. Ik herinner me dat in mijn Bijbel deze werd gecategoriseerd als gezond broodbeleg, dus mijn keuze is nu sneller gemaakt. Ook deze gaat het winkelwagentje in.
Ik denk nog even niet na over de vraag of ik de rest van mijn leven aan deze twee exoten vastzit, aangevuld met kaas, kaas en kaas. Voorlopig loop ik door de supermarkt met een euforisch gevoel. Behalve het besluit om voorlopig worstweigeraar te zijn, heb ik ook nog eens de daad bij het woord gevoegd en keurige alternatieven gevonden. Op eigen kracht.
Vorige: Op weg naar een worstvrije boterham — Volgende: Drinkmoment