Yesss! Mijn verhaal is af. Ik ben daar geweldig blij mee. Het ging sneller dan ik dacht. Mijn streven was om eind februari een eerste manuscript te hebben. We zijn halverwege de kortste maand en het ligt er. Wat nu? Zwart gat? Geenszins.
Ik weet zeker dat mijn verhaal uitgegeven gaat worden in boekvorm. Ho, ho, voordat ik beticht wordt van een zekere arrogantie: ik kan het in eigen beheer uitgeven. Dat wordt nog een flinke zoektocht overigens. Wil ik mijn manuscript naar gerenommeerde uitgeverijen van kinderboeken sturen of wil ik het zelf uitgeven. En zo ja, hoe dan?
“Weet je een goede redacteur, dan houd ik mij aanbevolen”
Goed, daarover later meer. Nu eerst de opmerkingen van mijn schrijverskring over de eerste drie hoofdstukken verwerken en tips doortrekken naar de rest van het verhaal. Dan een flinke correctieronde. Er staan niet alleen de nodige fouten in, maar ik weet van mezelf dat ik graag woorden gebruik als maar, dan en vervolgens.
Voordat er verder iets gaat gebeuren, moet mijn manuscript naar een redacteur. Eentje die gespecialiseerd is in kinderverhalen. Zonder redactie durf ik het niet op te sturen naar een uitgever of het zelf uit te geven. Naast de nodige spellingfouten, kromme zinnen en irritante herhalingen, wil ik dat een redacteur kijkt naar opbouw, spanning, aantrekkelijkheid, geschiktheid etc.
Nu dus een goede redacteur vinden die niet te ver weg woont (alles kan per mail, maar af en toe persoonlijk contact kan ook geen kwaad). Dus weet je iemand die ik kan benaderen, dan houd ik mij graag aanbevolen.
Nu eerst met vrouw en kinderen de kinderchampagne ontkurken (de echte bewaren we voor het moment dat ik mijn boek in handen heb).