Marcel schrijft een kinderboek – Aflevering 3: Laboratorium

Mijn bestelling op Bol.com laat zien dat ik vier boeken heb besteld die mij moeten helpen om te ontdekken hoe een kinderverhaal in elkaar zit. Verhalen lezen helpt, maar lezen over het schrijven ervan helpt ook. Mij althans. Hier komt toch weer even de academicus naar boven: goed inlezen in de bestaande theorieën alvorens het laboratorium in te gaan. Wat zegt die theorie?

Drie boeken die ik heb besteld zijn uit de zogenaamde schrijfbibliotheek, een serie boeken voor en door schrijvers. Twee daarvan gaan over het schrijven van kinderverhalen en een over het oerverhaal. Dat laatste is voor mij van belang omdat ik wat magische elementen en wezens in mijn verhaal wil verwerken. Het vierde boek is eigenlijk het leukst. Het draagt de titel Hoe schrijf ik zelf een waanzinnig boek. Het is voor kinderen die zelf graag schrijven en geeft een stappenplan hoe dat te doen. Aanrader voor iedere jonge schrijver (en zo voel ik mezelf ook).

Ik stap liever naar binnen, laat wat dingen ontploffen en met een oog minder, verbrande haren en kleding die niet meer gerepareerd kan worden, kom ik erachter wat de beste weg is.

De grote gemene deler uit de vier boeken bestaat uit een aantal elementen die noodzakelijk zijn voor elk kinderboek. Als ik je vraag welke dat zijn, krab je waarschijnlijk eens achter je oren en als ik ze noem, zeg je, oh ja, natuurlijk (dat had ik dus). Dit zijn die elementen: snelle problematisering, vaart, humor, logisch en geloofwaardig. Ja, duh. En toch, het blijkt niet makkelijk om ál deze elementen als een deken over je verhaal te leggen.

Goed, die elementen snap ik en toch breekt het zweet mij uit. Niet zozeer daarvan, maar meer van de strategie die je zou moeten volgen volgens een van de boeken: je beschouwt je verhaal vanuit het oogpunt van een architect. Je bouwt een plan en pas daarna ga je schrijven. Dé reden waarom ik nooit de wetenschap ingegaan ben is dat je vooraf een onderzoeksopzet moet maken alvorens het laboratorium in te gaan. Ik stap liever naar binnen, laat wat dingen ontploffen en met een oog minder, verbrande haren en kleding die niet meer gerepareerd kan worden, kom ik erachter wat de beste weg is.

Ik voel me opstandig en ik besluit dat architectengedoe links te laten liggen. Bovendien zit ik al geruime tijd in dat laboratorium. Ik lees wel wat de bedoeling was en zo nodig repareer ik achteraf. Voelt goed. Daar dan.

Nu heb ik al laten vallen dat mijn verhaal magische elementen en wezens gaat bevatten. Volgende aflevering is het echt tijd om meer over mijn verhaal te vertellen. Hou vol.

Vorige aflevering gemist? Kinderbadje